Dijitalleşme, dijital dönüşüm ya da değişim, adı her neyse, devletler de dâhil olmak üzere artık her türden kurum ve kuruluşun gündemine girmeyi başardı. Ülkemizde bu söylemleri en çok dillendiren kurumlar, yine daha çok internet kotası ve cep telefonu satmak isteyen markalar oldu. Kurumsal dijitalleşmenin daha fazla ciro getirecek bir satış argümanı olarak konumlandırılması, bu kavramın da içini hızla boşaltıyor. Dijital dönüşümün ne daha hızlı internetle ne de bütün dosyaları buluta taşımakla ilgili olduğunu düşünüyorum. Asıl mesele, zaten konusunda yetkin olan iş gücünün, dijitalin de rüzgârını arkasına alarak üretkenliğini artıracak yeni yöntemler keşfetmesi. Bunun da amacı, ortaya çıkan işin kalitesini bozmadan, birim zamanda, çok daha kolay bir şekilde, daha fazla iş üretmek. Fakat daha da ötesi var…

Bu konuda CEO’lara gereğinden fazla yükleniliyor. Bunu gerçekleştirebilmek sadece şirket CEO’larının değil, bütün kurum çalışanlarının görevi olmalı. Çünkü sıra sizin şirketinize geldiğinde, eğer kurumunuz hazır değilse, işin ucu size de değebilir. Bunun için dijitalleşmeyle ilgili tüm yanlış paradigmaları yıkıp, elbirliğiyle yerine yenilerini inşa etmemiz gerekiyor. Dijital tüketim toplumundan, dijital üretim toplumuna geçemeyen devletler, yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalacak. Çok değil tüm bunlar beş on yıl içerisinde olmaya başlayacak.

Dijital hızla ‘yeni normal’e dönüşüyor
Gartner’ın gelişen teknolojiler yaşam döngüsü modeli (HypeCyle for Emerging Technologies) 2015 raporuna baktığımızda kurumların gelişmesi için baskı ve yatırım yaptığı teknolojiler, sadece yeni dijital endüstriyel devrimin gitmeye çalıştığı yerle ilgili değil, yeni dünya düzeniyle de ilgili oldukça çarpıcı fikirler veriyor. Yapay zekâ, otonom sistemler, 3D biyolojik yazıcı sistemler (geçenlerde 3D yazıcılarla biyolojik insan kalbi yapıldı!), akıllı danışmanlar, kural koyabilen analitik sistemler, doğal dilde soru cevaplama, makineler arası iletişim servisleri, kişisel asistanlar ve akıllı robotlar…

Ekonomi de dijitale döndü, savaşlar neden dönmesin?
Amerikan Siber Kuvvetler Direktörü Amiral Mike Rogers’ın aynen şöyle bir söylemi var: “Siber savaşlar bizleri kimyasal savaşlardan daha çok düşündürüyor. Kimin ne tür bir siber teknolojiye sahip olduğunu asla bilemezsiniz!”

Dijital âlemlerde herkesin en büyük korkusu yapay zekâ meselesi. Yapay zekâ teknolojisi beş on yıl içinde yeterli olgunluğa eriştiğinde, günümüzün atom bombası kadar yıkıcı bir inovasyon olacağı düşünülüyor. Kendi kendine yazılım yazan, inovasyon yaratan yazılımlar olduğunu bir düşünsenize. Maalesef, bu hiç de uzak bir gelecek değil.

İnternet ve bağlantı ekonomisini anlayanın sırtı yere gelmez
Toplumsal ya da kurumsal teknolojik dönüşümün önünde bir sürü engel var. Fakat bu engellerin en büyüğü; insan doğasındaki direnç ve reddetmeden kaynaklı. İnternet ve teknoloji tüketimini neredeyse hiç sorgulamadan, inanılmaz bir hızla gerçekleştiriyoruz.

Dijital, hızla ‘yeni normal’ e dönüşürken kafaları değiştirmek sadece kurumsal ölçekte değil, devlet eliyle de topyekün bir seferberlikle ele alınması gereken çok önemli bir konu. Toplumca dijital kalkınmak için zamanında atılan adımların çoğu başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Çünkü bu çalışmaların odağında insan değil, sadece teknoloji vardı. Oysa teknoloji durdurulamaz bir şekilde zaten gelişiyor. Buna hükmedebilecek nesiller ve kafalar geliştirmek, sadece bizim değil bütün devletlerin en büyük açmazı.